الزمن العالق فى غرفة نومى
يتسأل خجلا هل حان الوقت
فيرد الهمس النائم فوق اوسدتى
بكلام خرج من عمق البؤس
ويهيم القدر فوق حجاب الليل
فيرسم صورة من صنع الهمس
الزمن العالق يلعقنى
بلسانه ظل يقذفنى
بتاريخه حرق مكتبتى
وتبدل حالى وتلاش الامس
ماعاد الماضى يذكرنى
ماعاد الكل يطلبنى
وانتقل الفكر ومات الحس
الذوق تكلم فى خجل
مرتاب يخشى من وجع
والعمق الغارق فى البحر
اسشعر انوار الشمس
فتهلل قلبى وانتفض
وارتسم عودى وانتصب
وتمايل جسدى فى طرب
هل حقا عاد من غرق امس ........... سامى نصحى